ေမာဟ ပိုက္ကြန္

ဗုဒၶက – “နတၳိ ေမာဟသမံ ဇာလံ – ေမာဟပိုက္ကြန္ဟာ အႏႈိင္းမဲ့ပိုက္ကြန္” ၿဖစ္၏ ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ပိုက္ကြန္ဆိုတာ မိမိအတြင္း၀င္ေရာက္လာတဲ့သတၱ၀ါေတြကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ ပိုက္ကြန္တြင္းက်ေရာက္သြားတဲ့သတၱ၀ါေတြဟာ ပိုက္ကြန္ရဲ႕အၿပင္ဘက္ကို
ၿပန္ေရာက္ဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ မၾကာခင္မွာပင္ ေသရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔
စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ေနရပါတယ္။ မလြဲမေသြၾကံဳေတြ႕ရေတာ့မယ့္ ေသၿခင္းတရားကို
အနီးကပ္ေစာင့္စားရင္း စိတ္ႏွလံုးထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာ ပူေလာင္ေနပါတယ္။

ပိုက္ကြန္ထဲေရာက္ေနမွန္းသိရက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့သတၱ၀ါ၊ စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ့သတၱ၀ါကေတာ့ အင္မတန္ကို မိုက္မဲလြန္းလို႔၊ ထူ အ လြန္းလို႔ ၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ေလာကမွာရွိရွိသမွ်ေသာပိုက္ကြန္အားလံုးထဲမွာ ေမာဟပိုက္ကြန္ဟာ အဆိုး၀ါးဆံုးၿဖစ္ၿပီး ၿပတ္ေတာက္ေအာင္ ၿဖတ္ေတာက္ဖို႔ အခက္ခဲဆံုးပိုက္ကြန္၊အထူဆံုးပိုက္ကြန္ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼနည္းလမ္းနဲ႔ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေတာင္မွ
လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ၿပတ္ေတာက္မသြားႏိုင္ပါဘူး။

သတၱ၀ါေတြကို လႊမ္းၿခံဳရစ္ပတ္ထားတဲ့ ေမာဟပိုက္ကြန္က “အထပ္ေရေပါင္းကုိးထပ္” ခ်ဳပ္စပ္ထားပါတယ္။

၁) ေအာက္ဆံုး အထပ္ၿဖစ္တဲ့ “ကံနဲ႔ ကံ၏အက်ိဳးကို မသိတဲ့ေမာဟ” သည္ အထူထပ္ဆံုး အၾကမ္းတမ္းဆံုး ပိုက္ကြန္အထပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ သံသရာခရီးအတြက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အေကာင္းဆံုးပိုက္ကြန္လို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
သတၱ၀ါေတြဟာ ကိုယ္ၿပဳတဲ့ကံ၊ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ရဲ႕အက်ိဳးကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ခံစားရတယ္။
ေကာင္းကံၿပဳၿပီး ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမယ္။
မေကာင္းကံၿပဳၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးခံစားရမယ္။

ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံကို ခဲြၿခားမသိတဲ့ ပိုက္ကြန္မိလူတစ္ေယာက္အတြက္ အကုသိုလ္တံခါးၾကီး အၿမဲပြင့္လင္းေနပါတယ္။ အယူမွား မိစာၦဒိ႒ိၾကီးေတြအားလံုးဟာ ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို မသိ၊ မၿမင္၊ မယံုၾကည္မႈကေန
ၿမစ္ဖ်ားခံၾကတာမို႔ မိစာၦဒိ႒ိတံခါးၾကီးလည္း အၿမဲပြင့္လင္းေနပါတယ္။
အကုသုိလ္တံခါးရဲ႕ဟိုဘက္၊ ဒုစရုိက္တံခါးရဲ႕ဟိုဘက္၊
မိစာၦဒိ႒ိတံခါးၾကီးရဲ႕ဟိုဘက္မွာေတာ့ အပါယ္ေလးဘံုပဲ ရွိပါတယ္။ အပါယ္ေလးဘံုဟာ
ကံနဲ႔ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို လံုး၀မယံုၾကည္သူေတြရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အိမ္ပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ သံုးထပ္ေသာ ေမာဟပိုက္ကြန္ကေတာ့

၂) ေရွးဘ၀ကို မသိတဲ့ေမာဟ – တခ်ိဳ႕က ေရွးအတိတ္မွာဘ၀ေတြၿဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္ဆိုတာကို မယံုၾကည္ပါဘူး။ ဒီဘ၀က်မွ ထာ၀ရဘုရား၊ မဟာၿဗဟၼာစတဲ့ တန္ခိုးရွင္ေတြဖန္ဆင္းလိုက္လို႔
ဘ၀ဆိုတာၿဖစ္လာတယ္လို႔ မွတ္ထင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေနာက္အနာဂတ္မွာ
ဘ၀ေတြဆက္ကာဆက္ကာၿဖစ္ရဦးမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။

၃) ေနာက္ဘ၀ကို မသိတဲ့ေမာဟ – တခ်ိဳ႕က ေရွးဘ၀ေတြၿဖစ္ခဲ့ဘူးတာကို ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေနာက္အနာဂတ္မွာ ရဟႏာၱမၿဖစ္ေသးသမွ် ဘ၀ေတြဆက္ကာဆက္ကာ ၿဖစ္ရဦးမယ္လို႔ မယံုၾကည္ၾကပါဘူး။ ဒီဘ၀ကေသရင္ ၿပီးတာပဲ
ၿပတ္တာပဲလို႔ ယူဆၾကပါတယ္။

၄) ေရွးဘ၀ ေနာက္ဘ၀ ႏွစ္ခုလံုးကို မသိတဲ့ေမာဟ – တခ်ိဳ႕က ေရွးဘ၀ေတြၿဖစ္ခဲ့ဘူးတာကိုမယံုၾကည္ၾကပါဘူး။ ေနာက္ေနာက္အနာဂတ္မွာ ဘ၀ေတြဆက္ကာဆက္ကာ ၿဖစ္ရဦးမယ္ဆိုတာကုိလည္း မယံုၾကည္ၾကပါဘူး။
ဗုဒၶတရားေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဗုဒၶရဲ႕ဆိုလိုရင္းအဓိပၸါယ္ကိုနားမလည္ဘဲ
လိုရာဆဲြကိုးကားၿပီး ေရွးဘ၀ ေနာက္ဘ၀ ဗုဒၶမေ၀ဖန္ဘူး လို႔ေတာင္
တလြဲ၀ါဒၿဖန္႔ၾကပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ပုခက္နဲ႔ေခါင္းၾကားမွာပဲရွိတယ္လို႔
ယူဆၾကပါတယ္။

ဒီသံုးထပ္ေသာပိုက္ကြန္ကလည္း ေအာက္ဆံုးထပ္ပိုက္ကြန္နဲ႔ တုိက္ရိုက္ဆက္စပ္ယွက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ ကံနဲ႔ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္မသိတဲ့လူ၊ ေက်ေက်နပ္နပ္သေဘာမေပါက္တဲ့သူဟာ ေရွးဘ၀
ေနာက္ဘ၀ဆိုတဲ့ ပရဘ၀ေတြကို ပစ္ပယ္ဖို႔ လံုး၀၀န္ေလးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး

ေနာက္ဆံုး အထပ္ငါးထပ္ကေတာ့ သစၥာေလးပါကိုမသိတဲ့ ေမာဟေလးမ်ိဳး နဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို မသိတဲ့ ေမာဟတို႔ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။

သစၥာေလးပါကိုမသိတဲ့ ေမာဟေလးမ်ိဳး
၅) ရုပ္နာမ္ခႏၶာမွန္သမွ် ဆင္းရဲအမွန္ (ဒုကၡသစၥာ)
၆) အာရံုေတြ၊ ဘ၀ေတြအေပၚသာယာတပ္မက္တဲ့ တဏွာမွန္သမွ်ဆင္းရဲေၾကာင္းအမွန္ (သမုဒယသစၥာ)၊
၇) ရုပ္နာမ္လံုး၀မရွိတဲ့နိဗၺာန္ဟာ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာအမွန္ (နိေရာဓသစၥာ)
၈) သမၼာဒိ႒ိစတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးသတိပ႒ာန္စတဲ့အက်င့္တရားဟာ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းေၾကာင္းအမွန္ (မဂၢသစၥာ) ကို မသိတဲ့ေမာဟေတြပါပဲ။

၉) ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို မသိတဲ့ ေမာဟကေတာ့ မသိမႈ အ၀ိဇၨာစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ၿပဳလုပ္အားထုတ္မႈ သခၤါရစတဲ့ အက်ိဳးတရား ၿဖစ္ေပၚလာတယ္။ မသိတဲ့အ၀ိဇၨာစတဲ့ အေၾကာင္းတရားခ်ဳပ္ရင္ ၿပဳလုပ္အားထုတ္မႈ သခၤါရစတဲ့
အကိ်ဳးတရားခ်ဳပ္တယ္လို႔ သံသရာစက္လည္ပတ္ပံု၊ သံသရာစက္ခ်ဳပ္ၿပတ္ပံုကို
မသိတဲ့ေမာဟပါပဲ။

ေအာက္ဆံုးေလးထပ္ကေတာ့ ေမာဟပိုက္ကြန္ အထူစား အၾကမ္းစားအထပ္ေတြ ၿဖစ္ၿပီး အေပၚဆံုးငါးထပ္ကေတာ့ အပါးစား အႏုစားအထပ္ေတြ ၿဖစ္ပါတယ္။

အထူစား အၾကမ္းစားအထပ္ေတြကို -
သူေတာ္ေကာင္တရား နာၾကားဖတ္ရႈၿခင္း၊
မိမိလက္လွမ္းမီရာ လူသားေတြရဲ႕ဘ၀တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူညီတာကို ေထာက္ရႈၿခင္း၊
ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးဆိုင္ရာ တမလြန္ဘ၀ဆိုင္ရာ ကိုယ္ေတြ႕အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ေလ့လာသံုးသပ္ၿခင္းအားၿဖင့္ ၿဖတ္ေတာက္ဖ်က္ဆီးပစ္ရပါမယ္။
ကံ နဲ႔ ကံရဲ႕အက်ိဳးကိုလည္း ယံုၾကည္ၿပီ ေရွးဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ေတြကိုလည္း
ယံုၾကည္ၿပီ၊ ယံုၾကည္တဲ့အတိုင္းလည္း မေကာင္းမႈအကုသိုလ္မွန္သမွ်
ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီ။ ေကာင္းမႈမွန္သမွ် စြမ္းႏိုင္သေလာက္ၿပဳၿပီဆုိရင္
မိမိရဲ႕ေမာဟပိုက္ကြန္ ေတာ္ေတာ္ေလးပါးလာပါၿပီ။

အပါးစား အႏုစား ေမာဟပိုက္ကြန္ အထပ္ေတြကိုေတာ့ ၿပတ္ေအာင္ ၿဖတ္ဖို႔ သိပ္မလြယ္ကူလွပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲၿဖတ္ေဖာက္မွ
ၿပတ္ေတာ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
စာေပဖတ္ရႈ တရားနာၾကားၿပီး စာေတြ႕ နာေတြ႕သိတာမိ်ဳးမဟုတ္ဘဲ ေပၚဆဲရုပ္နာမ္ကို
ေပၚဆဲအခိုက္မွာ သတိပ႒ာန္နည္းက် ၀ိပႆနာကိုယ္တိုင္ရႈပြားလို႔ ငါေတြ႕သိၾကတဲ့
ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္မွ ေမာဟပိုက္ကြန္ကို
ပါးသထက္ပါးလွပ္ေအာင္ပဲ တတ္ႏိုင္ၾကပါေသးတယ္။ လံုး၀ၿပတ္ေတာက္သြားေအာင္
မစြမ္းႏိုင္ေသးပါဘူး။
ရဟႏာၱၿဖစ္မွပဲ ေမာဟပိုက္ကြန္ လံုး၀ၿပတ္ေတာက္သြားပါတယ္။

ရဟႏၱာမၿဖစ္ေသးသမွ် ကုသုိလ္ၿပဳေနတုန္းၿပဳေနဆဲ အခိုက္အတန္႔ခဏေလးမွာေတာင္ ေမာဟပိုက္ကြန္က ၿငိမ္သက္ကိန္း၀ပ္ အငုပ္ဓါတ္အေနနဲ႔ ရစ္ပတ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဆဲပါပဲ။

ေမာဟပိုက္ကြန္အရစ္အပတ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရသမွ်ေတာ့ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲထဲကေန ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မလြတ္ေၿမာက္ႏိုင္ပါဘူး။
“မသိေတာ့ လိုခ်င္၊
လိုခ်င္ေတာ့ စဲြလမ္း၊
စဲြလမ္းေတာ့ ၿပဳလုပ္၊
ၿပဳလုပ္ေတာ့ ရ၊
ရေတာ့ ဒုကၡ” ဆိုတဲ့အတုိင္း မသိမႈေမာဟက စတဲ့သံသရာစက္ရဟတ္ၾကီး မဆံုးႏိုင္မရပ္ႏိုင္လည္ပတ္ေနဦးမွာပဲ။

သစၥာေလးပါးနဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို မသိမၿမင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ အပါးစား အႏုစား ေမာဟပိုက္ကြန္ကို အၾကြင္းမဲ့ၿပတ္ေတာက္ေအာင္ ၿဖတ္ေဖာက္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာလက္နက္ကေတာ့ “အပၸမာဒ” တရားပါပဲ။

“ေမ့ေနရင္ မသိ၊ မေမ့မွ သိ” ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ဗုဒၶလက္ထက္က အာ႒၀ီၿပည္မွာ တရားပြဲက်င္းပရာေနရာသို႔လာေသာ ရက္ကန္းသည္မအား ဗုဒၶက ေမးခြန္းေလးခြန္းေမးေလသည္။ ၎တို႔မွာ -
၁)” ခ်စ္သမီး ဘယ္ကလာသလဲ။”
“မသိပါ ဘုရား။”
၂) “ခ်စ္သမီး ဘယ္သြားမလို႔လဲ။”
“မသိပါဘုရား။”
၃) “တကယ္မသိဘူးလား။”
“သိပါတယ္ ဘုရား။”
၄) “တကယ္သိသလား။”
“မသိပါ ဘုရား။”

ရက္ကန္းသည္မရဲ႕အေၿဖစကားဟာ ၿမတ္စြာဘုရားနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ၿဖစ္ေနလို႔ တရားနာပရိသတ္မ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳးကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်ၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶက ရက္ကန္းသည္မကို အက်ယ္ရွင္းၿပဖို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ရက္ကန္းသည္မေလးက -
“ဘယ္ကလာသလဲ” လို႔ ေမးသည္ကို “မသိပါလို႔” ေၿဖသည္မွာ ဘယ္ဘ၀က လာမွန္းမသိလို႔
ဒီဘ၀မေရာက္ခင္ အရင္ဘ၀က ဘာသတၱ၀ါၿဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မသိလို႔ပါဘုရား။”
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ လို႔ ေမးသည္ကို မသိပါလို႔ ေၿဖသည္မွာ – ဒီဘ၀ကေသရင္ ဘယ္ဘ၀ေရာက္မလဲဆိုတာကို မသိလို႔ပါဘုရား။”
“တကယ္မသိဘူးလားေမတာကို သိပါတယ္လို႔ ေၿဖသည္မွာ – တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဧကန္မုခ်ေသရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္သိေနလို႔ပါဘုရား။”
“တကယ္သိလားေမးတာကို မသိပါလို႔ ေၿဖရတာက – ဘယ္အသက္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ
ဘယ္အနာေရာဂါနဲ႔ေသရမယ္၊ ေသၿပီး ရုပ္အေလာင္းကို ဘယ္ေနရာ ဘယ္သုႆာန္မွာ
ၿမွဳပ္ႏွံသၿဂိဳဟ္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္မသိလို႔ပါဘုရား။”

ရက္ကန္းသည္မေလးသည္ အေသးစိတ္မေမးဘဲ အဖ်ားဆြတ္ေမးတာကို ေၿဖႏိုင္ခဲ့သည္မွာ သူမ၏ မရဏႆတိဘာ၀နကို အပၸမာဒ ၿဖစ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္တုန္းက အာဠ၀ီၿပည္ကို ဗုဒၶက ေသၿခင္းတရားကို အၿမဲမၿပတ္သတိရေအာက္ေမ့တဲ့
မရဏႆတိဘာ၀နာကို မေမ့မေလ်ာ့ပြားမ်ားၾကဖို႔ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ရာတြင္
ရက္ကန္းသည္မေလးတစ္ေယာက္သာ သံုးႏွစ္လံုးလံုးအဆက္မၿပတ္ မရဏႆတိဘာ၀နကို
ပြားမ်ားေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ပါ။

မသိမႈေမာဟက ဘယ္မွာၿဖစ္သလဲဆိုရင္ ၿမင္ရ၊ ၾကားရ၊ နံရ၊ စားရ၊ ထိရ၊ သိရတဲ့ အာရံုေတြမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အာရံုေၿခာက္ပါးနဲ႔တုိက္ဆိုင္လာတုိင္းမွာ သတိပ႒ာန္နည္းက် ၀ိပႆနာရႈပြားသြားရပါမယ္။
သတိ၊ သမာဓိ၊ ဉာဏ္အားေကာင္းလာတာနဲ႔အမွ် ရုပ္နာမ္ကဲြ၊ က်ိဳးေၾကာင္းသိ၊
ၿဖစ္ပ်က္ၿမင္၊ လကၡဏာထင္ၿပီး မသိမႈေမာဟတရားေတြ
တၿဖည္းၿဖည္းပါးပါးသြားပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆံုး အရဟတၱမဂ္ဓါးလက္နက္နဲ႔ ခုတ္ၿဖတ္ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္လို႔ မိမိကိုဖံုးအုပ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ေမာဟပိုက္ကြန္ၾကီး အပိုင္းပိုင္းစုတ္ၿပတ္ပ်က္စီးသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ မိမိလည္း
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲၾကီးကေန အၿပီးတိုင္ ရုန္းထြတ္လြတ္ေၿမာက္မို႔ ရသြားပါၿပီ။
သတိပ႒ာန္တရားလက္ေတြ႔ပြားသူ တခ်ိဳ႕တေလအနည္းစုေလာက္သာ ေမာဟပိုက္ကြန္ထဲကေန
ရုန္းထြက္လြတ္ေၿမာက္ၿပီး နိဗၺာန္ကို အၿပီးတိုက္ဆိုက္ေရာက္သြားႏိုင္ၾကပါတယ္။

အညြန္း အရွင္ဆႏၶာဓိက – အႏိႈင္းမဲ့ပိုက္ကြန္ ေခါင္းစဥ္။