( ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႔တာလဲ)
အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ႔မယ္၊ ခ်စ္မယ္၊ ညားမယ္၊ ငယ္ႏုစဥ္မွာ ေတြ႔ရ ႀကံဳရ ရင္ဆိုင္ရမွာဟာ ဘ၀တသက္တာအတြက္ အေရးပါတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဆိုတာ မေမ့ေလနဲ႔။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔ရမယ့္ ခ်စ္သူဟာ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကပဲ ျဖစ္ပါမယ္။ ေစ်းထဲမွာ ေစ်းေရာင္းေနသူဟာ ဆိုင္နားနီးခ်င္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ သူေတြ႔ရမယ့္ သူဟာ ေစ်းဝယ္လာတဲ့သူ ျဖစ္မွာေပါ့၊ အရပ္ထဲမွာ အိမ္မွာပဲ ေနသူဟာလည္း အရပ္ထဲက အခ်င္းခ်င္းပဲ ေတြ႔ၾကမွာေပါ့၊ ေဆးတကၠသိုလ္တက္ေန ေတာ့လဲ ေဆးတကၠသိုလ္ တက္ေနသူခ်င္း ေတြ႔ျပီး ေဒါက္တာ ေမာင္..........ႏွင့္ ေဒါက္တာ မ.........တို႔၏ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္တာေပါ့။
ကိုယ္က်င္လည္ထိေတြ႔ေနတဲ့ ဝန္းက်င္နဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ ဖူးစာဖက္ဆိုတာကေတာ့ နဖူးစာ ရြာလည္လို႔ ေတြ႔ဆံုပံု ထူးမွ ရၾကတာပါ။ ခရီးထြက္ရင္း ေတြ႔တာမ်ိဳး၊ ပြဲလမ္းသဘင္မွာ ဆံုတာမ်ိဳး၊ ပခံုးခ်င္းတိုက္မိလို႔ ညားတာမ်ိဳး၊ ရွိေတာ့ ရွိတယ္ ရွားတယ္ ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြေပါ့။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ဆံျဖဴ သြားေၾကြ၊ ပါးေရ နားေရ တြန္႔ေသာ္မွ ေျမးျမစ္ေတြ ထိန္းရင္း ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကဖို႔ အတြက္ ေရြးရမယ့္လက္တြဲေဖာ္ကို ဘယ္္လိုေနရာက ရွာမွာလဲ၊ ကိုယ့္ဘဝလက္တြဲေဖာ္ရွာမယ့္ ေနရာဟာ ဘယ္လိုအသိဉာဏ္ႏွင့္ ဘယ္လိုလူေတြ လာမယ့္ေနရာလဲ၊ ေနရာေတြကို ပထမ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
စားေသာက္ဆို္င္မွာလား
ကာရာအိုုေကမွာလား
ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းမွာလား
စီမံခန္႔ခြဲမႈ၊ စီးပြားေရး သင္တန္းမွာလား
ရံုးမွာလား
ပြဲရံုမွာလား
စတိုးဆိုင္မွာလား
ကိုယ့္အရပ္ထဲကပဲလား
ဟိုတယ္မွာလား
ကုမၸဏီမွာလား
(ခုဆို အင္တာနက္ကေနလည္း ရွာေနၾကတယ္ေနာ္။)
ခ်စ္သူေတြ႔ဖို႔အေျခအေနဆိုတာ ကိုယ္က်င္လည္ေနတဲ့ ဝန္းက်င္ကပဲ ဖန္တီးေပးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘဝလက္တြဲေဖာ္ ေတြ႔ႏိုင္မယ့္ ေနရာဟာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာက ကိုယ္က်င္လည္ေနရတဲ့ ဝန္းက်င္ပါပဲ။ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ဝန္းက်င္က ေတြ႔ရမယ့္ ကိုယ့္ဘဝ လက္တြဲေဖာ္ကို မေတြ႔ဆံုခင္မွာ ႀကိဳစဥ္းစားပါ။ တသက္တာ လက္ခံျမတ္ႏိုးမယ့္သူ ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတာ၊ ခ်စ္ျပီးမွဆို ခြဲၾကဖို႔ ခက္ပါတယ္။ မသင့္လို႔ ခြဲမယ္ ဆိုဦးေတာ့ အပ်ိဳစင္ရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာဟာ အတိုင္းအတာတခုထိ က်ဆင္းသြားပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေငြမရွိဦးေတာ့ ဂုဏ္သိကၡာရွိမယ့္ အမ်ိဳးသားမ်ိဳး ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ဝန္းက်င္မွာမ်ား ကိုယ္ကေရာက္ေနျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ေနာင္ေရးအတြက္ ရင္ေလးစရာေကာင္းတဲ့ ဝန္းက်င္ကေန အျမန္ဆံုး ရုန္းထြက္ပါ။ ခဏ ဝင္နားတာပါ၊ ဝင္ေငြေကာင္းလို႔ အရက္ဆိုင္ေပါက္ ေစ်းေရာင္းတာပါ ဆိုေပမယ့္ အဲဒီ ခဏအတြင္းမွာ တဘဝလံုး အဲဒီေနရာမွာ ျမဲသြားဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာႏိုင္တယ္ေလ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ဝန္းက်င္ကို ပထမဆံုး သတိထားပါ။ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ၀န္းက်င္မွာ ေတြ႔ရမယ့္သူဟာ ဘ၀တသက္တာ လက္တြဲဖို႔ မသင့္ဘူးလို႔ ယူဆရင္ သတိႏွင့္ ေနပါ။ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျပီးမွ အျဖတ္ရခက္ပါတယ္။
ခုလိုေျပာတဲ့အတြက္ ၀န္းက်င္ ေကာငး္ရင္ လူေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔မယ္။ ၀န္းက်င္မေကာင္းရင္ လူေကာင္းႏွင့္ မေတြ႔ႏိုင္ဘူး ဆိုတာက ရာႏႈန္းျပည့္ မွန္တဲ့ ေကာက္ခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္႔အလြန္နည္းတဲ့ ရာႏႈန္းေလးေလာက္ေတာ့ မလိုလားစရာ ၀န္းက်င္မွာ လူေကာင္းရွိႏိုင္သလို သန္႔စင္တဲ့ ၀န္းက်င္မွာလည္း မလိုလားစရာ လူကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုအျဖစ္ေတြကိုေတာ့ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ က်ား-ရွာရသလို ဆြမ္းဆန္ထဲ ေရာတဲ့ ၾကြက္ေခ်းေတြ႔ရသလို-လို႔ ခိုင္းႏႈိင္းရမလိုပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့၀န္က်င္ကို ေရြးခ်ယ္ပါ။ ရပ္တည္ပါ ဆိုတာကေတာ့ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ လူေကာင္းမ်ား စုေ၀းရာမို႔ အၾကံျပဳရတာပါ။
၀န္းက်င္ေရြးျပီးရင္ ကိုယ့္ရဲ႔အေနအထားကို သတိျပဳရပါမယ္။ မိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္ထက္သာတာ၊ ကိုယ့္ထက္ျမင့္တာ၊ ဆိုတဲ့ စကားလံုးထက္ ေလးစားတဲ့၊ အထင္ႀကီးတဲ့ စိတ္အေပၚ အေျခခံျပီး ခ်စ္သူရွာၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တခ်က္စဥ္းစားပါ။ ေယာက်္ားေလးကလည္း ကိုယ့္လိုပဲ အထင္ႀကီးမႈ ေလးစားမႈ တစံုတရာအေပၚမွာ အေျခခံျပီး ခ်စ္သူရွာမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ေငြဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာေနပါေစ၊ အက်င့္စာရိတၱ မေကာင္းဘူးလို႔ နာမည္ပ်က္ေနရင္ ဘယ္ေယာက်္ားေလးကမွ ဘ၀တသက္စာ လက္တြဲဖို႔အတြက္ စိတ္၀င္စားမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီေတာ့-
ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းကို ေရာက္ေနတယ္ ဆိုရင္၊ ေရြးခ်ယ္ထားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား၊ သိကၡာကိုပါ ေလးစားျခင္း ခံရေအာင္ အေနအထိုင္ ထိန္းသိမ္းရပါလိမ့္မယ္။ ၾကြက္ပံုျပင္လိုေပါ့၊ ၾကြက္မေလး ဘယ္ေလာက္ ေခ်ာေခ်ာ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အျမင့္ကို မွန္းမွန္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကြက္ ၾကြက္ခ်င္း ညားတာပါပဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ပါ။ ေတြးၾကဖို႔ပါ။ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ တသက္တာ လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာ ခဏေလးဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း မေသမခ်င္း ေပါင္းသင္းေနထိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ သတိနဲ႔ ခ်စ္ေရး ဆိုခံရတာနဲ႔ စဥ္းစားပါ။ အေလးထားပါ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႔တာလဲ။
အဲဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ အားကိုးရမယ့္သူ ေတြ႔ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေတြ႔ဆံုရတဲ့ ၀န္းက်င္ဟာ ခ်စ္သူ ေရြးတဲ့ဆီမွာ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္တခ်က္ပါ။
( ကံခၽြန္-အပ်ိဳစင္တို႔ သိသင့္သမွ် ) မွ ေကာက္ႏႈတ္သည္။
အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ႔မယ္၊ ခ်စ္မယ္၊ ညားမယ္၊ ငယ္ႏုစဥ္မွာ ေတြ႔ရ ႀကံဳရ ရင္ဆိုင္ရမွာဟာ ဘ၀တသက္တာအတြက္ အေရးပါတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဆိုတာ မေမ့ေလနဲ႔။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔ရမယ့္ ခ်စ္သူဟာ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကပဲ ျဖစ္ပါမယ္။ ေစ်းထဲမွာ ေစ်းေရာင္းေနသူဟာ ဆိုင္နားနီးခ်င္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ သူေတြ႔ရမယ့္ သူဟာ ေစ်းဝယ္လာတဲ့သူ ျဖစ္မွာေပါ့၊ အရပ္ထဲမွာ အိမ္မွာပဲ ေနသူဟာလည္း အရပ္ထဲက အခ်င္းခ်င္းပဲ ေတြ႔ၾကမွာေပါ့၊ ေဆးတကၠသိုလ္တက္ေန ေတာ့လဲ ေဆးတကၠသိုလ္ တက္ေနသူခ်င္း ေတြ႔ျပီး ေဒါက္တာ ေမာင္..........ႏွင့္ ေဒါက္တာ မ.........တို႔၏ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္တာေပါ့။
ကိုယ္က်င္လည္ထိေတြ႔ေနတဲ့ ဝန္းက်င္နဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ ဖူးစာဖက္ဆိုတာကေတာ့ နဖူးစာ ရြာလည္လို႔ ေတြ႔ဆံုပံု ထူးမွ ရၾကတာပါ။ ခရီးထြက္ရင္း ေတြ႔တာမ်ိဳး၊ ပြဲလမ္းသဘင္မွာ ဆံုတာမ်ိဳး၊ ပခံုးခ်င္းတိုက္မိလို႔ ညားတာမ်ိဳး၊ ရွိေတာ့ ရွိတယ္ ရွားတယ္ ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြေပါ့။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ဆံျဖဴ သြားေၾကြ၊ ပါးေရ နားေရ တြန္႔ေသာ္မွ ေျမးျမစ္ေတြ ထိန္းရင္း ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကဖို႔ အတြက္ ေရြးရမယ့္လက္တြဲေဖာ္ကို ဘယ္္လိုေနရာက ရွာမွာလဲ၊ ကိုယ့္ဘဝလက္တြဲေဖာ္ရွာမယ့္ ေနရာဟာ ဘယ္လိုအသိဉာဏ္ႏွင့္ ဘယ္လိုလူေတြ လာမယ့္ေနရာလဲ၊ ေနရာေတြကို ပထမ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
စားေသာက္ဆို္င္မွာလား
ကာရာအိုုေကမွာလား
ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းမွာလား
စီမံခန္႔ခြဲမႈ၊ စီးပြားေရး သင္တန္းမွာလား
ရံုးမွာလား
ပြဲရံုမွာလား
စတိုးဆိုင္မွာလား
ကိုယ့္အရပ္ထဲကပဲလား
ဟိုတယ္မွာလား
ကုမၸဏီမွာလား
(ခုဆို အင္တာနက္ကေနလည္း ရွာေနၾကတယ္ေနာ္။)
ခ်စ္သူေတြ႔ဖို႔အေျခအေနဆိုတာ ကိုယ္က်င္လည္ေနတဲ့ ဝန္းက်င္ကပဲ ဖန္တီးေပးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘဝလက္တြဲေဖာ္ ေတြ႔ႏိုင္မယ့္ ေနရာဟာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာက ကိုယ္က်င္လည္ေနရတဲ့ ဝန္းက်င္ပါပဲ။ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ဝန္းက်င္က ေတြ႔ရမယ့္ ကိုယ့္ဘဝ လက္တြဲေဖာ္ကို မေတြ႔ဆံုခင္မွာ ႀကိဳစဥ္းစားပါ။ တသက္တာ လက္ခံျမတ္ႏိုးမယ့္သူ ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတာ၊ ခ်စ္ျပီးမွဆို ခြဲၾကဖို႔ ခက္ပါတယ္။ မသင့္လို႔ ခြဲမယ္ ဆိုဦးေတာ့ အပ်ိဳစင္ရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာဟာ အတိုင္းအတာတခုထိ က်ဆင္းသြားပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေငြမရွိဦးေတာ့ ဂုဏ္သိကၡာရွိမယ့္ အမ်ိဳးသားမ်ိဳး ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ဝန္းက်င္မွာမ်ား ကိုယ္ကေရာက္ေနျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ေနာင္ေရးအတြက္ ရင္ေလးစရာေကာင္းတဲ့ ဝန္းက်င္ကေန အျမန္ဆံုး ရုန္းထြက္ပါ။ ခဏ ဝင္နားတာပါ၊ ဝင္ေငြေကာင္းလို႔ အရက္ဆိုင္ေပါက္ ေစ်းေရာင္းတာပါ ဆိုေပမယ့္ အဲဒီ ခဏအတြင္းမွာ တဘဝလံုး အဲဒီေနရာမွာ ျမဲသြားဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာႏိုင္တယ္ေလ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ဝန္းက်င္ကို ပထမဆံုး သတိထားပါ။ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ၀န္းက်င္မွာ ေတြ႔ရမယ့္သူဟာ ဘ၀တသက္တာ လက္တြဲဖို႔ မသင့္ဘူးလို႔ ယူဆရင္ သတိႏွင့္ ေနပါ။ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျပီးမွ အျဖတ္ရခက္ပါတယ္။
ခုလိုေျပာတဲ့အတြက္ ၀န္းက်င္ ေကာငး္ရင္ လူေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔မယ္။ ၀န္းက်င္မေကာင္းရင္ လူေကာင္းႏွင့္ မေတြ႔ႏိုင္ဘူး ဆိုတာက ရာႏႈန္းျပည့္ မွန္တဲ့ ေကာက္ခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္႔အလြန္နည္းတဲ့ ရာႏႈန္းေလးေလာက္ေတာ့ မလိုလားစရာ ၀န္းက်င္မွာ လူေကာင္းရွိႏိုင္သလို သန္႔စင္တဲ့ ၀န္းက်င္မွာလည္း မလိုလားစရာ လူကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုအျဖစ္ေတြကိုေတာ့ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ က်ား-ရွာရသလို ဆြမ္းဆန္ထဲ ေရာတဲ့ ၾကြက္ေခ်းေတြ႔ရသလို-လို႔ ခိုင္းႏႈိင္းရမလိုပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့၀န္က်င္ကို ေရြးခ်ယ္ပါ။ ရပ္တည္ပါ ဆိုတာကေတာ့ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ လူေကာင္းမ်ား စုေ၀းရာမို႔ အၾကံျပဳရတာပါ။
၀န္းက်င္ေရြးျပီးရင္ ကိုယ့္ရဲ႔အေနအထားကို သတိျပဳရပါမယ္။ မိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္ထက္သာတာ၊ ကိုယ့္ထက္ျမင့္တာ၊ ဆိုတဲ့ စကားလံုးထက္ ေလးစားတဲ့၊ အထင္ႀကီးတဲ့ စိတ္အေပၚ အေျခခံျပီး ခ်စ္သူရွာၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တခ်က္စဥ္းစားပါ။ ေယာက်္ားေလးကလည္း ကိုယ့္လိုပဲ အထင္ႀကီးမႈ ေလးစားမႈ တစံုတရာအေပၚမွာ အေျခခံျပီး ခ်စ္သူရွာမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ေငြဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာေနပါေစ၊ အက်င့္စာရိတၱ မေကာင္းဘူးလို႔ နာမည္ပ်က္ေနရင္ ဘယ္ေယာက်္ားေလးကမွ ဘ၀တသက္စာ လက္တြဲဖို႔အတြက္ စိတ္၀င္စားမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီေတာ့-
ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းကို ေရာက္ေနတယ္ ဆိုရင္၊ ေရြးခ်ယ္ထားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား၊ သိကၡာကိုပါ ေလးစားျခင္း ခံရေအာင္ အေနအထိုင္ ထိန္းသိမ္းရပါလိမ့္မယ္။ ၾကြက္ပံုျပင္လိုေပါ့၊ ၾကြက္မေလး ဘယ္ေလာက္ ေခ်ာေခ်ာ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အျမင့္ကို မွန္းမွန္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကြက္ ၾကြက္ခ်င္း ညားတာပါပဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ပါ။ ေတြးၾကဖို႔ပါ။ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ တသက္တာ လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာ ခဏေလးဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း မေသမခ်င္း ေပါင္းသင္းေနထိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ သတိနဲ႔ ခ်စ္ေရး ဆိုခံရတာနဲ႔ စဥ္းစားပါ။ အေလးထားပါ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႔တာလဲ။
အဲဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ အားကိုးရမယ့္သူ ေတြ႔ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေတြ႔ဆံုရတဲ့ ၀န္းက်င္ဟာ ခ်စ္သူ ေရြးတဲ့ဆီမွာ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္တခ်က္ပါ။
( ကံခၽြန္-အပ်ိဳစင္တို႔ သိသင့္သမွ် ) မွ ေကာက္ႏႈတ္သည္။
